Evaluating the Deterrence Effect of Criminal Proceedings and Sanctions
DOI:
https://doi.org/10.17986/blm.2019252288Keywords:
Crime and Punishment, Deterrence, attitude, perception, forensic sciencesAbstract
The present study aimed to evaluate the perceptions and attitudes of the participants regarding the deterrence of penalties, investigation and prosecution processes.The study was carried out with a total of 912 people with an age range of 18-64 years (mean age 33,0 ± 9,3) via online application of the survey created by the researchers.
As a result, the type of crime, which is considered by the participants as having the most probability of being seized, is the commitment of murder (63,8%). The ratio of the participants who stated that the inefficiency in making an investigation is influential in not detecting crime is 69%. While 25,1% of the participants think that criminal punishments are efficient for deterrence; 67,4% of the participants believe that abatement due to effective repentance decreases the effectiveness of deterrence. 70,8% of the participants, on the other hands, think that good conduct time decreases the effectiveness of deterrence in committing a crime. While 13,4% of the participants say that "they would commit a crime if they knew they wouldn't get caught", 55,9% of the participants who believe that the possibility of being seized because of committing a crime is high.
In accordance with the data obtained from the study; it is thought that the perceptions about the offender “cannot escape the punishment to be given in any way”, “will be punished in a short time” and “the penalties are commensurate with the crime” should ve improved in order to reduce the crime rate or to prevent the crimes.
Downloads
References
Türk Dil Kurumu (2006), Ceza. http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.5b8900bf9b99a2.30727599 (Erişim Tarihi: 15.08.2018).
Reynolds, G. S. (1975). A Primer of operant conditioning (2nd ed.). Glenview, IL: Scott, Foresman.
Aypay, A. (2017). Ergen gözüyle ceza ve etkileri. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 18(1), 249-268. DOI: https://doi.org/10.21764/efd.79771
Işıktaç, Y. (2013a). Ceza Adaleti Açısından Hapis Cezası ve Rehabilitasyon İlişkisi. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, 71(1), 625-638
Foucault, M. (2013). Hapishanenin Doğuşu. 4. Basım. Çev. Mehmet Ali Kılıçbay, İmge Kitabevi, Ankara
Lyons, L. (2017). Cezalandırmanın Tarihi. Çev. Silya Zengilli. Paris Yayınları, İstanbul.
Işıktaç, Y. (2013b). Adalet Psikolojisi. 1.Basım. İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları, İstanbul.
Beccaria, C. (2004). Suçlar ve Cezalar Hakkında. Çev: Sami SELÇUK, İmge Kitabevi, Ankara.
Barnes, H.E. & Teeters, N.G. (1956). İlkel Cezalar ve Fiziksel Cezanın Başlıca Türleri. Çev: Aydın, (2011). Ankara Barosu Dergisi, (4).
Livingston, J. (1996). Crime and Criminology. New Jersey, Prentice-Hall Publications, s:504
Bilgin, N. (2013). Sosyal psikolojiye giriş. 5.Basım. Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları, İzmir.
Bilgin, N. (2016). Sosyal Psikoloji Sözlüğü. 3.Basım. Bağlam Yayınları, İstanbul.
Apel, R. (2013). Sanctions, perceptions, and crime: Implications for criminal deterrence. Journal of quantitative criminology, 29(1), 67-101. DOI: https://doi.org/10.1007/s10940-012-9170-1
Kızmaz, Z. (2005). Ceza veya Kriminal Yaptırımın Suç Oranları Üzerindeki Caydırıcı Etkisi. Sosyal Bilimler Dergisi 7(2), 210 - 231
Dolu, O. (2015). Suç Teorileri: Teori, Araştırma ve Uygulamada Kriminoloji. 5. Basım. Global Politika ve Strateji Yayınları, Ankara
Polis Vazife Ve Salȃhiyet Kanunu, (1934). Resmi Gazete, 14 Temmuz 1934 DOI: https://doi.org/10.25291/VR/1934-VLR-14
Çoban, E. (2005), Ülkemizin yeni bilgi ve güvenlik konsepti MOBESE. Polis Bilimleri Dergisi, 45. 21-28. Akt: Kula, S., & Guler, A. (2016). Smart public safety: Application of mobile electronic system integration (MOBESE) in Istanbul. In Smarter as the New Urban Agenda (pp. 243-258). Springer, Cham. DOI: https://doi.org/10.1007/978-3-319-17620-8_13
Armitage, R. (2002), To CCTV or not to CCTV. A review of current research into the effectiveness of CCTV systems in reducing crime. Nacro. London
Karasar, N. (2005). Bilimsel Araştırma Yöntemi. 15. Baskı. Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
Teevan, J. J. (1976). Subjective Perception of Deterrence (Continued). Journal of Research in Crime and Delinquency, 13(2), 155–164. https://doi.org/10.1177/002242787601300206 DOI: https://doi.org/10.1177/002242787601300206
Dolu, O., & Büker, H. (2009) Caydırıcılığın Sınırları: Caydırıcılık Eksenli Suç Önleme ve Mücadele Politikalarına Eleştirel bir Yaklaşım. Polis Bilimleri Dergisi, 11(3), 1-22
Özcan, Y., Dolu, O., & Gül, S. K. (2011). Ceza Algısının Uyuşturucu Kullanımı Üzerindeki Caydırıcı Etkisi: Bursa İli Ortaöğretim Kurumlarında Yapılan Bir Alan Araştırması. Turkish Journal of Police Studies/Polis Bilimleri Dergisi, 13(4).
Türk B. ve Yavuz M.F. (2018). Caydırıcılığın Madde Kullanımı Açısından Üniversite Öğrencilerinde Değerlendirilmesi, Adli Tıp Bülteni; 23(3): 143-150 https://doi.org/10.17986/blm.2018345588 DOI: https://doi.org/10.17986/blm.2018345588
Chambliss, W. J. (1966). The deterrent influence of punishment. Crime & Delinquency, 12(1), 70-75. DOI: https://doi.org/10.1177/001112876601200110
Dumrul, A. C., & Danacı, A. H. K. (2015). “Kadın ve Kız Çocuklarına Karşı İşlenen Cinsel Şiddet Suçlarında Cezasızlık Sorunu Raporu. Ankara Barosu Dergisi, (4), 255-291
Delice, M. (2012). Hız, alkol ve genel trafik denetimlerinin trafik kazaları üzerindeki etkilerinin incelenmesi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(2).
Türkmen, M. (2018). Ceza Sosyolojisi Açısından Türkiye’de Ceza Adalet Politikaları ve Denetimli Serbestlik. Mediterranean Journal of Humanities 8(1), 379 – 397 DOI: https://doi.org/10.13114/MJH.2018.403
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2019 Nurcan Hamzaoğlu- Burcu Türk- Yasemin Sanal
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
The Journal and content of this website is licensed under the terms of the Creative Commons Attribution (CC BY) License. The Creative Commons Attribution License (CC BY) allows users to copy, distribute and transmit an article, adapt the article and make commercial use of the article. The CC BY license permits commercial and non-commercial re-use of an open access article, as long as the author is properly attributed.
